Maryja zachowała w sobie pełny owoc Życia, Męki i Śmierci Jezusa, aby go nam przekazać

Jezus do Luizy:  Moja boleść była tak wielka, że moje cierpiące Człowieczeństwo niemal umierało i wydawało ostatnie tchnienie. Ale kiedy umierałem, moja Najwyższa Wola swoją wszechwiedzą ukazała mojemu umierającemu Człowieczeństwu i uczyniła jakby obecnymi wszystkich tych, którzy by całkowicie pozwolili Odwiecznej Woli w sobie królować,  którzy by otrzymali pełny owoc mojej Męki i Śmierci, i pośród których stała na czele moja droga Matka. Ona przyjęła cały depozyt wszystkich moich dóbr i owoców, które się znajdują w moim Życiu, Męce i Śmierci. Nie utraciła ani jednego mojego oddechu, z każdego zachowała cenny owoc. Od Niej owoce te miały być przekazane małej nowonarodzonej mojej Woli i wszystkim tym, w których Najwyższa Wola miałaby swoje życie i swoje Królestwo. Kiedy moje konające Człowieczeństwo ujrzało, że został zachowany i zabezpieczony pełny owoc mojego Życia, Męki i Śmierci, mogłem podjąć i kontynuować swoją bolesną Mękę. […]

Córka moja, moja Niebieska Mama mogła oddać Mnie innym, ponieważ poczęła Mnie w sobie, pozwoliła Mi wzrosnąć i Mnie wykarmiła. Nikt nie może przekazać tego, czego nie ma. A jeśli oddała Mnie innym stworzeniom, to dlatego, że Mnie posiadała. (Tom 19, 20.06.1926)

Maryja działała wobec Boga w sposób powszechny i dla wszystkich, dlatego zrodziła każdego w swoim Sercu

…jako nasza córka musisz bronić praw Wszechwładnej Królowej. Ona działała w sposób powszechny i dlatego miała miłość, chwałę, modlitwę, zadośćuczynienie i ból dla swojego Stwórcy i dla wszystkich stworzeń, i dla każdego stworzenia z osobna. Nie pozwoliła umknąć żadnemu czynowi, który stworzenia były winne Stwórcy. A zamykając wszystkich w swoim matczynym Sercu, kochała wszystkich i każdego w sposób powszechny. W Niej znajdowaliśmy więc całą naszą chwałę, nie odmówiła Nam niczego, nie tylko tego, co Ona bezpośrednio powinna była Nam dać, lecz także tego, czego inne stworzenia Nam odmówiły. A jako wielkoduszna i kochająca Matka, która się pozbywa siebie samej dla własnych dzieci, zrodziła wszystkich w swoim bolesnym Sercu. Każde jego włókno było przeszywającym bólem, w którym dawała życie każdemu swojemu dziecku, aż osiągnęła nieuchronny cios śmierci swojego Syna Boga. Boleść tej śmierci przypieczętowała odnowę życia nowym dzieciom tej bolesnej Matki. Dziewica Królowa, która bardzo Nas miłowała i broniła wszystkich naszych praw, czuła Matka, która miała miłość i ból dla wszystkich, zasługuje na to, aby nasza mała córeczka naszej Najwyższej Woli miłowała Ją za wszystkich, odwzajemniła się Jej za wszystko, a obejmując wszystkie Jej czyny w naszej Woli, dodała swój czyn połączony z Jej czynem, ponieważ Ona jest z Nami nierozłączna, Jej chwała jest naszą chwałą, a nasza jest Jej, tym bardziej że nasza Wola wszystko czyni wspólnym. […]

Córko moja, moja Wola zawiera wszystko i jakby zazdrosna zachowuje wszystkie swoje czyny, jakby były jednym tylko czynem. W ten sposób zachowuje wszystkie czyny Wszechwładnej Królowej, jakby wszystkie były Jej własnymi czynami, ponieważ Wszechwładna Królowa wszystko w Niej uczyniła. Dlatego moja własna Wola sprawia, że są one dla ciebie obecne. Musisz wiedzieć, że ten, kto uczynił dobro wszystkim i miłował wszystkich, i kto działał w sposób powszechny dla Boga i dla wszystkich, ma prawo, i to sprawiedliwie, nad wszystkim i nad wszystkimi. Działanie na sposób powszechny jest boskim sposobem działania. Moja Niebieska Mama mogła działać na sposób swojego Stwórcy, ponieważ posiadała Królestwo naszej Woli. A ponieważ działała Ona w naszej Najwyższej Woli, posiada prawa do posiadłości, które utworzyła w naszym Królestwie. Któż inny mógłby się Jej odwzajemnić, jeśli nie ten, kto żyje w tym samym Królestwie? Ponieważ tylko w tym Królestwie istnieje powszechne działanie i miłość, która wszystkich miłuje, która wszystko obejmuje i której nic nie umyka… Dlatego wszyscy na ciebie czekają. Także moja Mama pragnie od ciebie odwzajemnienia miłości powszechnej, którą miała dla wszystkich pokoleń. A tobie w zamian przypadnie w Niebieskiej Ojczyźnie powszechna chwała – dziedzictwo jedynie tego, kto posiadł Królestwo mojej Woli na ziemi. (Tom 19, 26.06.1926)